تالى لیلةالقدر

در محضر ولایت

تالى لیلةالقدر

 

(به مناسبت میلاد مبارک حضرت حجت عجل الله فرجه الشریف)

 

ↆ برای ادامه متن کلیک کنید.

ماه امامت

امام خمینی^(ره): ماه رمضان، ماه نبوت است و ماه شعبان، ماه امامت. ماه رمضان، لیلةالقدر دارد و ماه شعبان، شب نیمه شعبان دارد که تالى لیلةالقدر است. ماه رمضان مبارک است براى این‌که لیلةالقدر دارد و ماه شعبان مبارک است براى این‌که نیمه شعبان دارد. ماه رمضان مبارک است براى این‌که نزول وحى بر او شده است یا به عبارت دیگر، معنویت رسول خدا^{صلى الله علیه وآله} وحى را نازل کرده است و ماه شعبان معظم است براى این‌که ماه ادامه همان معنویات ماه رمضان است. ماه رمضان، مبارک است که قرآن بر او وارد شده است و ماه شعبان مبارک است که ادعیه ائمه^{‌علیهم السلام} در او وارد شده است. ماه مبارک رمضان که قرآن را وارد کرده است، قرآن مشتمل بر تمام معارف و تمام مایحتاج بشر است و ماه شعبان که ماه امامان است، ادامه همان حقیقت است و همان معانى در تمام دوره‌ها.(صحیفه امام، ج 20، صص 248 - 249)

 

معناى انتظار

امام خامنه‌ای^{(مدظله‌العالی)}: امروز ما انتظار فرج داریم، یعنى منتظریم که دست قدرتمند عدالت‌گسترى بیاید و این غلبه ظلم و جور را که همه بشریت را تقریباً مقهور خود کرده است، بشکند و این فضاى ظلم و جور را دگرگون کند و نسیم عدل را بر زندگى انسانها بوزاند، تا انسانها احساس عدالت کنند. این نیازِ همیشگى یک انسان زنده و یک انسان آگاه است؛ انسانى که سر در پیله خود نکرده باشد، به زندگى خود دل خوش نکرده باشد. انسانى که به زندگى عمومى بشر با نگاه کلان نگاه مى‌کند، به‌طور طبیعى حالت انتظار دارد. این معناى انتظار است. انتظار یعنى قانع‌نشدن، قبول‌نکردن وضع موجودِ زندگى انسان و تلاش براى رسیدن به وضع مطلوب، که مسلّم است این وضع مطلوب با دست قدرتمند ولى خدا، حضرت حجت‌بن‌الحسن، مهدى صاحب زمان ^{(صلوات اللَّه علیه و عجّل اللَّه فرجه و ارواحنا فداه)} تحقق پیدا خواهد کرد.

باید خود را به‌عنوان یک سرباز، به‌عنوان انسانى که حاضر است براى آن‌چنان شرایطى مجاهدت کند، آماده کنیم. انتظار فرج معنایش این نیست که انسان بنشیند، دست به هیچ کارى نزند، هیچ اصلاحى را وجهه همت خود نکند، صرفاً دل خوش کند به این‌که ما منتظر امام زمان ^{(علیه الصّلاة و السّلام)} هستیم. این‌که انتظار نیست. انتظار حرکت است؛ انتظار سکون نیست، انتظار رها کردن و نشستن براى این‌که کار به‌خودى‌خود صورت بگیرد، نیست؛ انتظار حرکت است، انتظار آمادگى است.(27/5/1387)#