مردم‌سالارى؛ بیانات رهبری؛ ابتداى سال 1400؛ انگلیس؛ سلطه‌ى خارجى
مردم‌سالاری و حکمرانی
مبتنی بر استقلال
ورودیه قرن ۱۵هجری شمسی
8 دقیقه (زمان تخمینی مطالعه این متن)
کلیدواژه: مردم‌سالارى؛ بیانات رهبری؛ ابتداى سال 1400؛ انگلیس؛ سلطه‌ى خارجى
بازهم مدخل تاریخ
یکى از تأکیدات پُرتکرار رهبر معظم انقلاب، مطالعه و بازخوانى رویدادهاى تاریخى به‌خصوص تاریخ معاصر کشور عزیزمان است. نمونه بارز این تأکیدات، مدخل اولین سخنرانى معظم‌له در ابتداى سال 1400 و ابتداى قرن پانزدهم شمسى است که چنین خاطرنشان کردند: «اگر بخواهیم یک مقایسه‌ى کوچک و پُرمعنا با هنگام ورود کشور در قرن قبلى -یعنى 1300- بکنیم، 1300 آغاز دیکتاتوری وابسته‌ى رضاخان بود که در واقع کودتاى انگلیسى به‌وسیله و به‌دست رضاخان بود و در حقیقت حکمرانی وابسته و دیکتاتورى و انگلیسى در کشور بود؛ این ورود در 1300 بود. امسال ورود در 1400، سال انتخابات است، یعنى حکمرانى مبتنى بر استقلال، بر آراء مردم، بر اتّکاء به نفس و اعتماد به نفس ملّى؛ این ورودِ امسال ما در این قرن، واجد یک تفاوت به این مهمّى با ورود در سال 1300 و ورود در قرن چهاردهم بوده است.»
ↆ برای ادامه متن کلیک کنید.
قرن چهاردهم شمسى؛ قرن تقابل ایران اسلامى با روباه پیر و شیطان بزرگ
تاریخ معاصر ایران ما، با کلیدواژه استعمار انگلستان -و به تعبیر مرحوم ادیب پیشاورى «روباه پیر» - آمیختگى عجیبى دارد. بد نیست یادآور شویم «مرحوم سید احمد ادیب پیشاورى» (متوفاى 1309 شمسى در سنّ 89 سالگى)، از سخن‌سرایان و از شاگردان ملاهادى سبزوارى است. از حوادث سیاسى زندگى او نهضت مشروطه و جنگ جهانى اول بود و مرثیه‌اى به عربى در سوگ بردارشدن شیخ فضل الله نورى سروده است.
ادیب در زندگى طولانى خود شاهد رویدادهاى فراوانى در ایران، منطقه و جهان بود که در بسیارى از آن‌ها نقش و تأثیر انگلیس دیده مى‌شد و ازاین‌روى کینه‌اى عمیق نسبت به انگلیس داشت و بازتاب این امر در آثارش به‌ویژه دیوان اشعار و قیصرنامه به چشم مى‌خورد.
وى در شرح شگردهاى ظریف و ترفندهاى موذیانه‌ى انگلیس از تعابیر و تماثیل گویا و گوناگونى استفاده کرده و در قالب هر یک از آن تعابیر یک یا چند خصلت این‌قدرت استعمارى را بیان کرده است؛ القابى چون: «روباه پیر»، «خارپشتى که خارش مکر و کید است»، «زاغ شوم»، «بوزینه‌ى‌بى‌چشم و رو و بازیگر»، «افعى عالم‌گزاى»، «مار کردار طاووس رنگ» و... برخى از این تعابیر هستند. (نک: مقاله «دشمنى با دین، خصومت با ملت‌ها، چهره پنهان استعمار انگلیس» (على ابوالحسنى (منذر)) در میان این تعابیر، لقب «روباه پیر» بیش از همه در بین عموم مردم ایران رایج گشته و براى نامیدن انگلیس مصطلح گردیده است. بعد از کودتاى 28 شهریور، بریتانیا که مدعى بود نژاد انگلوساکسون باید بر دنیا حکومت کند، جاى خود را به آمریکا داد، امام راحل(ره) ماهیت حقیقى آمریکا را در تعابیرى مثل «شیطان بزرگ»، «استکبار جهانى»، «تروریست بالذات» و «ام‌الفساد غرب» افشا نمود و بعد از ایشان امام خامنه‌اى، صفت «طاغوت اعظم» را در مورد آمریکا به کار بردند.
تبدیل استبدادسالارى به مردم‌سالارى؛ ره‌آورد انقلاب اسلامى
«مردم‌سالارى یعنى مردمْ اصلند؛ اصلْ مردمند؛ نه فقط در تعیین حاکم؛ چون تا مى‌گوییم مردم‌سالارى، ذهن همه می‌رود به صندوق‌هاى رأى -که خُب درست هم هست... امّا فقط این نیست؛ آنچه مهم است، این است که مردم‌سالارى یعنى مردم را در همه‌ى امور زندگى، صاحب رأى و صاحب تدبیر و صاحب تصمیم قرار دادن؛ درست نقطه‌ى مقابل آن‌چیزى که قبل از انقلاب در این کشور در طول قرن‌هاى متمادى بود. قرن‌هاى متمادى این کشور از خودرأیى طواغیت و سلاطین رنج مى‌برد، مردم هیچ‌کاره بودند؛ طاغوت و طواغیت دُوروبَرِ طاغوتِ اصلى، تصمیم‌گیر بودند؛ یعنى استبداد مطلق؛ مردم وسیله‌اى بودند براى این‌که او بتواند تحکّم بکند....
از اواسط دوران قاجار یک بیمارى دیگرى هم اضافه شد و آن، سلطه‌ى خارجى و نفوذ خارجى و استعمار خارجى بود... زمان صفویه یا زمان نادرشاه و دیگران، استبداد بود امّا نفوذ بیگانه نبود؛ امّا از اواسط دوران قاجار -از اواخر دوران ناصرالدّین شاه به این طرف- سلطه‌ى خارجى هم وارد شد؛ یعنى به‌طور دقیق از سال 1800 میلادى، نفوذ انگلیس‌ها در ایران شروع شد. نماینده‌ى دولت هند -که دولت انگلیسى بود- وارد کشور شد... کار به جایى رسید که سلسله‌ى قاجار که خودشان هم تحت تأثیر انگلیس‌ها بودند، به‌وسیله‌ى انگلیس‌ها برداشته شدند، یک سلسله‌ى جدیدى به‌وجود آمد. رضاخان را انگلیس‌ها آوردند، بعد به دلیلى او را بردند و پسرش را آوردند، بعد هم که آمریکایى ها در اواسط کار وارد شدند و همه‌کاره‌ى این کشور شدند؛ هزاران مستشار آمریکایى آمدند. مردم‌سالارى نقطه‌ى مقابل این است؛ یعنى اجازه نمى‌دهد استبداد باشد، اجازه نمى‌دهد که سلطه‌ى خارجى باشد؛ این مردم‌سالارى است.» (29/11/1396)
رهبرى امام خمینى (ره) و حضور مردم؛ ویژگى اصلى قرن معاصر
«تاریخچه‌ى پرماجراى انقلاب ما این است که توجه کنیم که کشور ما بعد از این‌که سال‌هاى متمادى دچار استبداد سلطنتى بود تا دوره‌ى مشروطه، مشروطیت یک فرصتى بود براى تنفس؛ یعنى انتظار این بود که حادثه‌ى نهضت مشروطیت یک مجال تنفسى براى این ملت به‌وجود بیاورد، به آن‌ها آزادى بدهد؛ اما اینجور نشد. مشروطیت از همان اول به‌وسیله‌ى دولت انگلیس بود، مصادره شد.
انگلیس - یک دیکتاتور خشن وبى‌رحم و بسیار خطرناک‌تر از سلاطین قبل از مشروطه - یعنى مظفرالدین شاه و ناصرالدین شاه - را بر سر کار آورد که او رضاخان بود. دیکتاتوری رضاخان بمراتب از دیکتاتورى ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه براى کشور و ملت ما بدتر و خشن‌تر بود که انگلیس‌ها او را سر کار آوردند. در واقع ما از دوران استبداد، وارد دوران آزادى نشدیم، بلکه وارد دوران استبداد دیگرى همراه با وابستگى شدیم؛ یعنى ملت طعم آزادى را نچشید. لذا وقتى نهضت اسلامى در ایران شروع شد و امام هدف از این نهضت را ریشه‌کن کردنِ حکومت استبدادى و حکومت سلطه و قطع نفوذ بیگانگان اعلام کرد.
نهضت عظیم اسلامى، همت مردم، رهبری شخصیت بى‌نظیرى مثل امام - که حقاً و انصافاً شخصیت بى‌نظیرى بود - کار خودش را کرد. دو خصوصیت بصیرت و صبر در ملت ایران پیدا شد و کار خودش را کرد و انقلاب پیروز شد. در واقع تشکیل نظام جمهورى اسلامى، پاسخى بود به نیاز بلندمدتِ تاریخی ملت ایران. بدیهى است وقتى که یک نظامى اینجور در آرزوهاى دیرین مردم ریشه دارد، این نظام ماندنى است؛ این نظام قابلیت بقاء دارد، قابلیت رشد دارد، ریشه مى‌دواند.
یقیناً هیچ جریان مبارز دیگرى جز جریان اسلامى و دینى‌اى که پیش آمد نمى‌توانست در کشور ما نظام سلطنتى را از بین ببرد.» (نک: 24/09/1387)
عدم تأمین زیرساخت‌هاى پیشرفت؛ عامل تطاول کشور توسط بیگانگان
«اگر یک کشورى نتواند از لحاظ اقتصادى، از لحاظ علمى، از لحاظ زیرساخت‌هاى پیشرفت، خودش را تأمین کند و رشد پیدا کند،بى‌رحمانه مورد تطاول قرار خواهد گرفت... دویست سال کشور ما مورد تعرض و تطاول قرار گرفته. ضعف دستگاه‌هاى سلطنتىِ بى‌عرضه‌ى نالایقِ فاسدِ دنیاطلب، و نشاطى که در طرف مقابل وجود داشت، باعث این تطاول شد... از سال 1800 که اولین سفیر انگلیس وارد کشور شد... روند تطاول دشمنان در این کشور، از آن زمان شروع شد. این خاک نرم و خاکریز بى‌بنیاد ملىِ آن روز اجازه داد دشمن نفوذ کند، و نفوذ کردند. ما نمى‌خواهیم دیگر این ادامه پیدا کند. انقلاب یک سد پولادینى در مقابل این‌ها درست کرده. ما مى‌خواهیم این سد را مستحکم‌تر کنیم.» (26/05/1390)#
