رسالتی مهدوی در سال مزین به دو نیمه شعبان
رسالتی مهدوی
در سال مزین به دو نیمه شعبان
10 دقیقه (زمان تخمینی مطالعه این متن)
کلیدواژه: دو نیمه شعبان؛ رسالتی مهدوی؛ هدایت؛ امام زمان؛ یوسف؛ معارف مهدوی
جایگاه موضوع مهدویت
میزان اهمیت هر چیز، متناظر نیازی است که توسط آن چیز تأمین می‌شود. هرچه نیاز، اصلیتر، تأمین‌کننده آن نیاز مهم‌تر و ضروری تر. حال سؤال اینجاست: اصلی‌ترین نیاز ما چیست؟ ساده‌ترین جواب به این سؤال، تنها دعای واجب عالَم است. تمام دعاها، مستحب است و تنها دعای «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ» واجب است و باید روزانه ده مرتبه آن‌را تکرار کرد، سرّ این ده مرتبه هم اصرار، پافشاری و اضطرار ما به نعمت «هدایت» است. پس اصلی‌ترین نیاز ما، «هدایت» است.
اما باید توجه داشت که اولا، هدایت،هادی می‌خواهد (وَلِکُلِّ قَوْمٍ هَادٍ (رعد: 7)) ثانیا، هدایت، مقصد می‌خواهد (إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ یهْدِی لِلَّتِی هِی أَقْوَمُ (اسراء: 9)... یهْدِی إِلَی الْإِمَامِ [الْوَلَایةِ] (العیاشی، ج2، ص283 -282)). بنابراین اصلی‌ترین و ضروری‌ترین نیاز ما، امام زمان عجل الله فرجه الشریف است. به همین جهت امام صادق علیه السلام فرمودند: حتی اگر یک شب را بدون شناخت امام بگذرانیم، به مرگ جاهلی مُرده‌ایم. «مَنْ بَاتَ لَیلَةً لَا یعْرِفُ فِیهَا إِمَامَهُ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیةً.» (الغیبة للنعمانی، ج1، ص127) به همین جهت پرداختن به موضوع امام زمان عجل الله فرجه الشریف، در حقیقت اهتمام به حیاتی‌ترین نیاز بشری است. سرّ این‌که در زیارت حضرت می‌خوانیم: «السَّلَامُ عَلَیکَ یا سَبِیلَ اللَّهِ الَّذِی مَنْ سَلَکَ غَیرَهُ هَلَکَ.» (البلد الأمین، ج1، ص285) این است که بدانیم بشریت چندین راه نجات ندارد، بشریت تنها و تنها یک راه نجات و یک راه حلّ برای همه مشکلاتش دارد و آن، وجود مبارک حضرت ولی‌عصر عجل الله فرجه الشریف است. وجود نازنین حضرت به‌مثابه هوا و اکسیژن است، که نه تنها با آن در ارتباطیم، و نه تنها به آن احتیاج داریم، بلکه به آن اضطرار داریم. از یک منظر، غایت حرکت ما این است که «اضطرار به حضرت را بفهمیم و بفهمانیم».
ↆ برای ادامه متن کلیک کنید.
رویکردهای مباحث مهدویت و اصلی‌ترین رویکرد آن
رویکردهایی متعددی در موضوع مهدویت وجود دارد. یک رویکرد، «رویکرد تبرکی» است، این‌که برای استبراک، نام فرزند یا نام ساختمان یا نام پروژه، طرح و... را تبرکا به نام حضرت انتخاب می‌کنند. یا مثلا هنرمند یا خواننده‌ای، اثر هنری یا موسیقیایی خود را برای حضرت یا هدیه به حضرت قرار می‌دهد.
رویکرد دیگر، «رویکرد مشکل‌گشایی» است. که برای رفع مشکلات و گرفتن حوائج مادی و معنوی به‌وجود مبارک حضرت توسل می‌نمایند. به همین نسبت رویکرد دینی، رویکرد علمی، رویکرد فرهنگی اجتماعی، رویکرد تمدنی و.... که هر کدام به نوبه خود، ممدوح و پسندیده است.
اما باید توجه داشت هیچ‌کدام ازاین‌رویکردها، اولا رویکرد اصلی نیست، و ثانیا بدون داشتن یک زاویه نگاهِ مهم و اساسی، تمام این رویکردها، سکولار هستند. به بیانی کاملا خلاصه، در تبیین نکته اولا، باید بدانیم رویکرد اصلی در موضوع مهدویت، رویکرد توجه به حق حکومت و زمامداری برای حضرت و تلاش برای تحقق آن است و اگر به این اصلی‌ترین رویکرد توجه نکنیم، در حقیقت به طول غیبت و مظلومیت و غُربت حضرت افزوده و می افزاییم. در تبیین نکته دوم نیز باید بدانیم آن زاویه نگاهِ مهم و اساسی، نگاه به موضوع مهدویت از منظر نظریه انسان 250 ساله است. بدون توجه به این نظریه، تمام رویکردهای ما به موضوع مهدویت، که البته رویکردهای ظاهرا مقدسی هم هستند، رویکردی سکولار خواهد بود.
سرّ شباهت‌های «یوسفی» و «مهدوی»
امام صادق علیه السلام فرمودند: «إنَّ فِی القائِمِ سُنَّةً مِن یوسُفَ...» (بحار الأنوار، ج51، ص224) - صاحب این امر، شباهتی با یوسف علیه السلام دارد. هم‌چنین سوره یوسف سوره دوازدهم قرآن و در جزء دوازدهم قرار گرفته است. به نظر می‌رسد این مطابقت عددی بین امام دوازدهم، سوره دوازدهم و جزء دوازدهم قرآن بی‌حکمت نباشد. یکی از ابعاد مهم شباهت حضرت یوسف علیه السلام با امام زمان عجل الله فرجه الشریف در این حقیقت است که همان‌طور که مردم مصر، یوسف را از زندان بیرون آوردند و ایشان را عزیز مصر نمودند و با مدیریت آن حضرت توانستند از بحران اقتصادی و معیشتی نجات پیدا کنند، مردم عالَم نیز باید یوسف مصر وجود، امام زمان‌شان را از زندان غیبت بیرون بیاورند و مدیریت جامعه بشری را به ایشان بسپارند تا از همه بحران‌های عصر جاهلیت ثانی نجات یابند و در مسیر هدف خلقت به تعالی برسند.
مراقب سنت استبدال باشیم
از آن جهت که موضوع مهدویت برای نجات بشریت ضروری است، اگر ما از رسالت بسط فرهنگ و معارف مهدوی غفلت نماییم، مشمول سنت استبدال (نک: مائده: 54) می‌شویم و خدای متعال افراد دیگری را می‌آورد که لیاقت و کفایت لازم برای این مأموریت و رسالت الهی انجام دهند.
امام رضا علیه‌السلام در دعای مشهورشان برای حضرت بقیةالله عجل‌الله‌فرجه‌الشریف می‌فرمایند: «خدایا! ما را در اطاعت نمودن از امام مهدی علیه‌السلام نیرومند کن! و در مسیر پیروی از او ما را استوار و ثابت‌قدم بدار! و با توفیق در متابعت از او بر ما منّت بگذار! و ما را در گروه و حزب او قرار بده - آن گروهی که در انجام دستورات آن حضرت به‌شدت مستحکم هستند، و در همراهی او بااستقامت می‌باشند، و با استیاق فراروان در طلب رضایت ایشان برمی آیند-، تا این‌که ما را در روز قیامت، در شمار یاران و پشتبانان و تقویت‌کنندگان حکومتش محشور فرمایی ! و ما را از کسانی قرار بده که به‌وسیله‌ی آن‌ها دینت را نصرت و پیروزی می‌بخشی، و نصرت و پیروزی عزت‌مندانه ولیت را با آن‌ها محقق می‌نمایی، و کسی را در این مسیر پُرسعادت، با ما جایگزین نکن [و سنت استبدالت را در خصوص ما مقرر مفرما]» (اللَّهُمَّ... وَ قَوِّنَا عَلَی طَاعَتِهِ وَ ثَبِّتْنَا عَلَی مُشَایعَتِهِ وَ امْنُنْ عَلَینَا بِمُتَابَعَتِهِ وَ اجْعَلْنَا فِی حِزْبِهِ الْقَوَّامِینَ بِأَمْرِهِ الصَّابِرِینَ مَعَهُ الطَّالِبِینَ رِضَاکَ بِمُنَاصَحَتِهِ حَتَّی تَحْشُرَنَا یوْمَ الْقِیامَةِ فِی أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ مُقَوِّیةِ سُلْطَانِهِ... وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ تَنْتَصِرُ بِهِ لِدِینِکَ وَ تُعِزُّ بِهِ نَصْرَ وَلِیکَ وَ لا تَسْتَبْدِلْ بِنَا غَیرَنَا (مفاتیح‌الجنان، باب‌زیارات، فصل‌دهم، مقام‌دوم، دعا برای امام عصر (ع))). شبیه این تعابیر در دعاهای متعددی که برای حضرت بقیةالله عجل‌الله‌فرجه‌الشریف صادر شده است، بسیار است.
تعهد و رسالت مضاعف ما در بسط فرهنگ و معارف مهدوی
با نگاه و تأملی دقیق‌تر درمی یابیم که تعهد و رسالت بسط فرهنگ و معارف مهدوی برای ما، از اهمیت مضاعفی برخوردار است، یکی از آن جهت که شیعه‌ایم و دوم از آن جهت که در عصر انقلاب اسلامی می‌زییم. به‌لحاظ جهت اول، باید همواره این بیان گله‌مندانه امام زمان‌مان را توجه داشته باشیم: «وَ لَوْ أَنَّ أَشْیاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَی اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا....» (الإحتجاج علی أهل اللجاج/ج2/ص479) - اگر شیعیان ما -که خداوند به طاعت خود موفّقشان بدارد- در وفاداری به پیمانی که بر عهده دارند هم‌دل می‌شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمی‌افتاد و سعادت دیدار زودتر نصیب آنان می‌گشت-.
به‌طور خلاصه فرمایش حضرت روی دو مأموریت راهبردی متمرکز است: (1) اجتماع من القلوب. (2) الوفاء بالعهد علیهم. در یک کلام رمز ظهور و راهبردی‌ترین کار ما در زمان غیبت «همدلی در وفای عهد» است.
و اما به‌لحاظ جهت دوم (این‌که در عصر انقلاب اسلامی می‌زییم)، باید این سخن امام خمینی رضوان الله علیه را که 72 روز قبل از ارتحال (14 خرداد 1368) در آخرین نیمه شعبان عمر (2 فروردین 1368 (14 شعبان 1409)) مرقوم کردند، همواره مدّنظر داشته باشیم: «مسؤولان ما باید بدانند که انقلاب ما محدود به ایران نیست. انقلاب مردم ایران نقطه شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به پرچم‌داری حضرت حجت- ارواحنا فداه- است... مسائل اقتصادی و مادی اگر لحظه‌ای مسؤولین را از وظیفه‌ای که بر عهده دارند منصرف کند، خطری بزرگ و خیانتی سهمگین را به‌دنبال دارد. باید دولت جمهوری اسلامی تمامی سعی و توان خود را در اداره هرچه بهتر مردم بنماید، ولی این بدان معنا نیست که آن‌ها را از اهداف عظیم انقلاب که ایجاد حکومت جهانی اسلام است منصرف کند.» (صحیفه امام، ج21، ص327) اگر بدون توجه به تعهد و رسالت بسط فرهنگ و معارف مهدوی در نظام جمهوری اسلامی کار کنیم، ما «خطری بزرگ» محسوب می‌شویم و در حال انجام «خیانتی سهمگین» هستیم.#
