دوقطبی‌سازی؛ اهداف و پیامدهای آن (3)

دوقطبی‌سازی؛
اهداف و پیامدهای آن ⁽³⁾

 

 

10 دقیقه (زمان تخمینی مطالعه این متن)

 

       کلیدواژه: دوقطبی‌سازی؛ انتخابات؛ مشارکت حداکثری؛ انتخابات 1400؛ سرمایه‌ اجتماعی؛ فشار خارجی؛ تحریم و تهدید

ↆ برای ادامه متن کلیک کنید.

انتخابات؛ هنر بزرگ نظام اسلامی

انتخابات 28 خرداد سال 1400، سی‌وهشتمین انتخابات در جمهوری اسلامی است. این 37 انتخابات پیشین، نشان از اهتمام انقلاب و نظام اسلامی برای احترام به رأی مردم دارد. در همین زمینه رهبر انقلاب اسلامی می‌فرمایند: «این همه انتخابات در این کشور اتّفاق افتاده است، مردم بدون هیچ ضایعه‌ای شرکت و دخالت کرده‌اند. این هنر بزرگ نظام اسلامی است.»(19/10/1381)

برخلاف غالب نظام‌های سیاسی جهان که نظام‌هایی هستند که بیشتر از راه‌هایی غیر مردم‌سالارانه مانند کودتا، فشار خارجی و یا نفوذ استعماری بر روی کار آمده و می‌آیند، جمهوری اسلامی در سال ۵۷ با مشارکت آحاد مختلف ملت ایران توانست از طریق یک انقلاب، رژیم استبدادی را سرنگون و نظام "جمهوری" را پایه‌گذاری کند. با اینکه استقرار این نظام خواست همه ملت ایران بود اما ۶۰ روز بعد از انحلال رژیم سلطنتی، اولین انتخابات برای تعیین شکل حکومت برگزار شد و جمهوری اسلامی با پشتوانه ۹۸درصدی کار خود را آغاز کرد. و چون ساختار حقوقی جمهوری اسلامی به ترتیبی تنظیم شد که همه مقام‌های حکومتی به صورت مستقیم یا غیرمستقیم با رأی مردم انتخاب شوند، از آن‌زمان نیز تاکنون شاهد برگزاری انتخابات مختلف با میانگین مشارکت بالای ۶۰ درصد هستیم. اما در خصوص انتخابات پیش‌رو، با دوقطبی واقعی مهم مواجه هستیم: یکی دوقطبی رأی دادن یا رأی ندادن؛ دوم دوقطبی ایران و ضدایران. در این نوشتار به تشریح این دو دوقطبی می‌پردازیم.

 

رأی دادن یا ندادن؛ مسئله این است

آنچه در انتخابات سی‌وهشتم کاملا محسوس است، مسئله مشارکت حداکثری است که تبدیل به دغدغه اصلی جریان انقلاب و جریان ضدانقلاب شده است. در حقیقت دوقطبی مهم انتخابات 1400، دوقطبی رأی دادن و رأی ندادن است. از یک طرف جریان ضد انقلاب با بهره‌گیری از همه ظرفیت‌ها اعم از توطئه‌های خارجی و تحرکات نفاق داخلی، سعی در بی‌رونقی انتخابات دارد؛ و در مقابل جریان انقلابی در جنگی ترکیبی و البته نامتقارن با راهبردهای انقلابی و الهی خویش سعی دارد این بار نیز مشارکتی حداکثری در تاریخ انتخابات انقلاب اسلامی ثبت نماید. عمده‌ترین راهبردهای انقلابی و الهی جریان انقلاب در مقاله «راه و رسم ایران قوی»(تبیین شماره 1404) تفصیلا گفته شده است ولی از باب یادآوری، اصلی‌ترین این راهبردها عبارت است از:

1)  پیگیری‌های انقلابی و جهادی در خدمت‌رسانی به مردم و تلاش مواسات‌محور در جهت بهبود وضعیت معیشت عمومی.

2)  مبارزه بی‌امان با فساد، تبعیض و تخلفات.

3)  فعال‌سازی چرخه تولید و جلوگیری از تعطیلی مراکز تولیدی و رکود بازار در راستای مبارزه با افسار گسیختگی تورم.

4)  تقویت ایمان و معرفت دینی.

5)  تقویت بصیرت، قدرت تحلیل و حافظه تاریخی ملت.

6)  بی‌اثر کردن تحریم‌ها و داشتن دست‌برتر دیپلماتیک در مواجهه با غرب به ‌ویژه در پرونده هسته‌ای و مقوله برجام.

 

حقیقت انتخابات 1400

آنچه هر دو جریان انقلابی و ضدانقلابی را به این تکاپوی نفس‌گیر وامی‌دارد، واقعیتی است که در انتخابات سی‌وهشتم به‌وضوح قابل فهم و تحلیل است و آن حقیقت و واقعیت این است که مشارکت مردمی از جلوه‌های اقتدار است. بین ثبات سیاسی در کشور با امنیت و مشارکت حداکثری رابطه مستقیم وجود دارد. افزایش سطح مشارکت سیاسی بالا، از آسیب‌پذیری کشور در مواجهه با تهدیدات داخلی و خارجی می‌کاهد. ایران در طول سال‌های پس از پیروزی انقلاب همواره با موجی از تهدیدات و تحریم‌های متنوع و پیچیده با هدف به هم زدن نظام محاسباتی مردم و مسئولان و مخدوش کردن امنیت و اقتدار ملی روبرو بوده است با این‌حال مشارکت مردم و ایستادگی آنها موجب شده است تا نقشه‌های دشمنان با شکست روبه‌رو شود. پیام روشن مشارکت حداکثری مردم در انتخابات‌، بی‌اثر بودن هر نوع تحریم و تهدیدی برای ایجاد انحراف فکری در توده مردم و یا دست برداشتن مردم از آرمان‌ها و اعتقاداتشان در خصوص نظام حاکم تفسیر می‌شود.

مشارکت مردم از مبانی قدرت کشور است و اگر کشوری از پشتوانه‌ی مردمی(سرمایه اجتماعی) برخوردار باشد، می‌تواند با به کار بستن میزان کمتری از قدرت سیاسی، به اهدافش نائل آید. در واقع توسعه و تقویت میزان مشارکت هم در تأسیس یک نظام و هم در استمرار آن، نقش سازنده‌ای دارد.

به همین دلیل است که یکی از راهبردهای دشمنان در آستانه انتخابات در دوره‌های مختلف، تلاش برای کمرنگ کردن حضور مردم در عرصه انتخابات با ادعای «بی‌تأثیر بودن رأی مردم» یا «تقلب در فرایند رأی دادن» است تا از این طریق بتوانند مشارکت را پایین آورده و از طریق کاهش حضور مردم در پای صندوق‌های رأی، سعی در کاهش اقتدار کشور و تشدید تحریم‌ها و تهدیدهای خارجی داشته باشند. برای مثال بعد از اغتشاشات سال ۸۸، جبهه کشورهای ضد ایرانی به افزایش تحریم‌ها روی آوردند و قطعنامه ۱۹۲۹ در ۹ ژوئن ۲۰۱۰ به تصویب شورای امنیت رسید و تحریم‌های اقتصادی شدیدی را علیه ایران وضع کرد. همچنین دشمن بعد از اتفاقات آبان‌ماه سال 98 و اعتراضات مردم به افزایش قیمت بنزین که با ورود ضدانقلاب به اغتشاش کشیده شد، با تصور ضعف نظام و دوقطبی در داخل کشور، اقدام به ترور سردار سلیمانی کرد، هرچند حضور بی‌نظیر مردم در تشییع پیکر شهدای مقاومت و سردادن فریاد انتقام، اشتباه بودن تصورات آنها از داخل ایران را نشان می‌داد.

دشمنان ملت ایران پی برده‌اند اگر بتوانند پیوستگی و وحدت ملی را بر هم بزنند بدون شلیک حتی یک گلوله، امکان پیروزی وجود دارد بنابراین وجود سرمایه‌ اجتماعی موجب قوی شدن ملت شده و ایران را به کشوری تبدیل می‌کند که هیچ فشار و قدرت خارجی قادر به استعمارش نخواهد شد. مشارکت بالا جنبه‌ بازدارندگی دارد و قدرتِ چانه‌زنی و مقاومتِ کشور را در برابرِ جبهه‌ی دشمن، بسیار افزایش می‌دهد.

 

اگر امنیت می‌خواهیم باید همگی در انتخابات شرکت کنیم

انتخابات فرصتی برای پیگیری مطالبات سیاسی از طریق انتخاب نامزدها و برنامه‌های آن‌هاست. جامعه‌ای که مطالبات سیاسی در آن انباشته شود و به درستی مدیریت و هدایت نشود، می‌تواند زمینه‌های بروز ناهنجاری‌های امنیتی و تعارضات خشونت‌آمیز فراهم کند. یکی از تأثیرات مشارکت حداکثری در انتخابات، مدیریت مطالبات و کاهش تعارضات و ناهنجاری‌های امنیتی است.

استکبار جهانی در سال‌های اخیر یک جنگ "امنیت‌پایه" را محور نبردهای سخت و نرم خود قرار داده است. در تمام این سال‌ها از جنگ‌های تکفیری دَواعش در اطراف ایران، تا حملات تروریستی در داخل، آشوب‌سازی‌های سال ۹۶ و ۹۸، به شهادت رساندن سردار دلها شهید حاج قاسم سلیمانی و ترور دانشمند هسته‌ای‌مان شهید فخری‌زاده، خرابکاری‌های هسته‌ای در نیروگاه‌های هسته‌ای و... هدف یک چیز بوده است: از بین بردن امنیت ایران انقلابی.

گاهی این امنیت با هجمه مسلحانه و بمب‌گذاری مورد اصابت تیرهای دشمن قرار گرفته است، زمانی با تحریم اقتصادی و خدشه و التهاب در "معیشت"، و امروز با توپخانه سنگین رسانه‌ای و تبلیغاتی تخریب حضور حداکثری. مشارکت اندک در انتخابات، اردوگاه دشمن را برای تشدید فشارها و نتیجه‌بخش کردن تهدیدات امیدوار می‌کند و آنهایی که در این روزها بر طبل کاهش مشارکت می‌کوبند دقیقا در جبهه دشمنان ایران قرار دارند. بنابراین از واقعی‌ترین دوقطبی‌ها در ماجرای انتخابات 1400، دوقطبی ایران و ضدایران است. مشارکت در انتخابات با تقویت قدرت ملی ایران و تبلیغ برای عدم مشارکت با زمینه‌سازی برای افزایش تحریم و تهدید ایران ارتباط مستقیم دارد.#