نفاق
یک نفس موعظه
نفاق
یکى از بزرگترین گناهان قلبى و سخت‌ترین بیمارى‌هاى روانى که صاحبش را از عالم انسانیت به‌کلى ساقط مى‌سازد و جزء شیاطین و لایق پست‌ترین درکات مى‌سازد؛ نفاق مى‌باشد. در قرآن مجید «جاى ایشان را در قعر جهنم و پائین‌ترین درکات آتش معین فرموده است» (سوره النساء، آیه 145) پس عذاب منافقین از کفار نیز بیشتر مى‌باشد، چون نفاق بدترین انواع کفر است.
منافق براى بهره‌مندى از آثار دنیوى دیندارى، خود را در گفتار و کردار، دیندار نشان مى‌دهد؛ درحالى‌که در دل دیندار نیست. مثلا به زبان شهادتین مى‌گوید و قرآن و حق بودن قیامت را اقرار مى‌نماید؛ درحالى‌که آن‌ها را باور نداشته و به دل نپذیرفته، بلکه منکر آن‌ها است: «مى‌گویند به زبانشان چیزى را که در دلشان نیست» (سوره فتح، آیه 11) یا براى جلب دل‌هاى مردم، جلوى آن‌ها نماز مى‌خواند، حج مى‌رود، صدقه مى‌دهد و... تا او را به دیندارى بشناسند و مدح و ثنایش کنند، تا مورد اعتماد واقع شود. بنابراین در منافق علاوه بر کفر، دروغ، خدعه (نیرنگ) و استهزاء نیز جمع شده است.
ↆ برای ادامه متن کلیک کنید.
انواع نفاق
1- نفاق با خدا در اصل ایمان
در دل، خدا و آخرت را باور ندارد، ولى در ظاهر خود را نزد مسلمانان صاحب ایمان وانمود مى‌کند تا از احکام اسلام که به نفع‌اش تمام مى‌شود مانند طهارت، ازدواج، ارث و غیره برخوردار شود. این بدترین مراتب نفاق است که بالاتر از آن متصور نیست و عذاب چنین منافقى در آخرت از کفار نیز بیشتر است و هرگز نجاتى برایش نخواهد بود.
2- نفاق با خدا در لوازم ایمان
یعنى ایمان ضعیفى به خدا و روز جزا دارد ولى از لوازم آن‌چیزى در او نیست یا بسیار ضعیف است. اما به دروغ ادعا مى‌کند که آن‌ها را دارد. مثلا هیچ ترسى از قیامت و حساب و میزان اعمال و آتش جهنم در او نیست، لکن ادعا مى‌کند که از خدا مى‌ترسم، از روز قیامت و حساب آن ترسناکم، و شاهد دروغگو بودنش بى‌باکى در گناه کردن است. زیرا کسى‌که از خوراک مسمومى ترسید، به آن دست دراز نمى‌کند؛ هم‌چنین کسى‌که از عدل و مؤاخذه الهى بیم داشت هرگز در گناه کردن بى‌پروا نمى‌شود.
3- نفاق با خدا در عبادات
نفاق با خدا در انواع عبادات از واجبات و مستحبات بدنى و مالى مانند نماز، روزه، زکاة، خمس، امر بمعروف و نهى از منکر- و غیر این‌ها- به این‌که عبادتى را به نام خدا انجام دهد، درحالى‌که تمام داعى یا جزء داعى و تحرک او در این عمل، جلوه دادن و اظهار دیندارى براى مردم است، تا آبرو و منزلتى پیدا کند. چنین شخصى در قیامت به چهار اسم نامبرده مى‌شود: غادر (نیرنگ زننده)، فاجر (گنهکار)، کافر، خاسر (زیانکار) و عملش برطبق آیات و اخبار رسیده حرام و باطل است و در آخرت معذب خواهد بود، مگر این‌که توبه کند و گذشته را تلافى نماید. کتاب قلب سلیم، آیت الله دستغیب، ص55 -60)#
