پاسخ به چند پرسش در باره مذاکرات هسته اى
پاسخ به چند پرسش در باره
مذاکرات هسته اى
7 دقیقه (زمان تخمینی مطالعه این متن)
اشاره: حدود دو هفته است مذاکرات هسته‌اى در وین ادامه دارد. در اطراف این مذاکرات سئوالاتى مطرح است که در این شماره به سه سؤال پاسخ مى‌دهیم.
کلیدواژه: مذاکرات هسته‌اى؛ برجام؛ تحریم؛ سیاست خارجى؛ انتخابات؛ قطبى شدن؛ روابط خارجی
ↆ برای ادامه متن کلیک کنید.
چرا مذاکرات نباید فرسایشى شود؟
تذکر به‌هنگام و هوشمندانه رهبر حکیم انقلاب اسلامى در بیانات اول ماه رمضان مبنى بر فرسایشى نشدن مذاکرات هشدارى به‌جا بود که دلایل زیر را دارد:
1. با کسانى در حال مذاکره هستیم که 8سال است آنان را آزموده‌ایم. اروپایى اگر خصومت‌شان بیش ازآمریکا نباشد کمتر نیست. آنان در یک تقسیم کار شیطانى در حال پاس دادن نقش‌ها هستند و چندان عجله‌اى ندارند.
2. حضور موذیانه آمریکا در حاشیه نشست وین، بدین خاطر است تا با گذر زمان به اشکال مختلف در نشست ورود کند و عملا 1+4 را تبدیل به 1+5 کند. طولانى شدن مذاکرات این تصویر را در اذهان خواهد ساخت.
3. هدف دیگر آن‌ها، خسته کردن ایران در شرایط حساس کنونى و در آستانه انتخابات است. تا به‌تدریج علاوه بر برجام هسته‌اى برجام‌هاى دیگر را در پایان به آن گره بزنند. زمزمه‌ى «توافق قوى‌تر» حکایت از این هدف شوم دارد.
4. آنان چشم به انتخابات 28خرداد هم دارند و درصدد طولانى کردن دوره مذاکرات هستند تا بدانند در دولت آینده به کدام جریان سیاسى مواجه هستند.
5. چنان‌چه رهبر انقلاب فرمودند، ما هیچ عجله‌اى براى رفع تحریم‌ها نداریم. حرفمان هم پیچیده نیست؛ اول، رفع همه تحریم‌ها دوم، راستى‌آزمایى و سوم انجام تعهدات طرفینى.
براى این حرف واضح و روشن فرصت زیادى نیاز نیست.
چرا باید کل تحریم‌ها رفع شود؟
این هم مطالبه دیگر رهبر انقلاب است که گام اول و بلند در تداوم مذاکرات محسوب مى‌شود. ما بر این باوریم الان زمان تحقق این مهم است، زیرا:
1. قدرت اجماع آمریکا مانند سابق نیست و دیگر توان سابق را براى اجماع‌سازى ندارد.
2. تقابل روسیه و چین با آمریکا و اروپا پیدا کردند گره خوردن منافع راهبردى‌شان با ایران احتمال قطعنامه ذیل فصل 7- که ایران را در شرایط سخت قرار مى‌دهد- را به صفر رسانده است.
3. طرف غربى به این نتیجه رسیده است که بازى بیش از حد با برجام و امتیاز از تهدید، اثر خود را از دست داده است مخصوصا که دنباله داخلى آن‌ها براى توجیه و پیاده‌سازى اقدامات و اهداف آن‌ها به حداقل اقبال ممکن رسیده است.
4. ایران در داخل و در منطقه به اندازه‌اى از بازدارندگى رسیده است که به موضع و اقدام خارج از مرز پاسخ قاطع و کوبنده مى‌دهد چه خود و چه دوستان منطقه‌اى آن.
5. واقعا به فرموده مقام معظم رهبرى اوضاع[ به نفع ما] تغییر کرده است.
6. کاش مذاکره‌کنندگان این‌ها را بدانند و متناسب با اقتدار پیش آمده و در شأن وضعیت موجود برخورد کنند و به کمتر از رفع تحریم‌ها اکتفا نکنند که با محاسبات غرب‌گرایانه خودشان هم دیگر آمریکا و ایادى غربى آن، دیگر آن آمریکاى سابق نیست.
چرا پیوند انتخابات و سیاست خارجى خطرناک است؟
از وقتى انتخابات ایران در سال 92باسیاست خارجى پیوند خورد و در سال 96 هم تداوم یافت. این سومین انتخابات است که برخى جریانات داخلى درصددند زلف آن‌را با سیاست خارجى - بخوانید برجام- گره بزنند! این نوع نگاه و اقدام اساسا نه معقول است و نه منطقى. چراکه:
یک- برقرارکردن نسبت بین سیاست خارجى و انتخابات، عملا پاى متغیرها و عوامل بیگانه را که غیرقابل کنترل نیز هستند، به انتخابات و تصمیم‌گیرى براى کشور وارد مى‌شود.
دو- پیوند زدن سیاست خارجى به انتخابات، باعث مى‌شود دیگر مسائل مهم و حیاتى کشور که نیاز به تمرکز و توجه به آن است، دیده نشده و هیچ‌گاه حل نشوند. تشدید مشکلات معیشتى و اقتصادى که به تحقیر وجهه مردم عزتمندمان منجر شده است نتیجه ملموس آن است.
سه- بسیارى از متغیرهاى سیاست خارجى نسبت به امور داخلى همانند اقتصاد، دست ما نیست و از کنترل ما خارج است. آمریکا و صهیونیسم بر مجامع و مراکز بین‌المللى اقتصادى و سیاسى و رسانه‌اى، نفوذ دارند، دل بستن به بیگانگان، نقاشى کردن بر روى آب است.
چهار- باز کردن پاى سیاست خارجى به انتخابات مى‌تواند با دوقطبى کردن روابط خارجى، منافع ملى را به‌خطر بیندازد. به‌عنوان مثال درصورتى که سیاست خارجى قطبى نشود، مذاکره با چین، روسیه و یا اروپا مى‌تواند به شکل طبیعى توسط تهران پیگیرى شود، اما با قطبى شدن روابط خارجى، تعامل با هر کشورى تحت تأثیر آن قرار خواهد گرفت.
بنابراین شعارهاى انتخاباتى که گفتمان مذاکره و سازش را تبلیغ کرده و بازتاب مى‌دهد، بیش از آن که خدمت به وطن باشد خدمت به دشمن است. تجربه 8سال اخیر گواه این ادعا است.#
