چاره نفاق
یک نفس موعظه
چاره نفاق
منافق باید بداند که در این رفتارش سودی نکرده و جز به خودش به کسی زیانی نرسانده است؛ زیرا پروردگار جهان که دانای آشکار و نهان است هرگز او را به‌خاطر ظاهر فریبنده‌اش جزء اهل صدق قرار نخواهد داد، بلکه او را برای خباثت باطن‌اش و تظاهر به صلاحش به اسفل‌السافلین جهنم می‌فرستد و در حقیقت به خودش دروغ گفته و نیرنگ زده: «با خدا و مؤمنین نیرنگ می‌زنند درحالی‌که نیرنگ نمی‌زنند مگر با خودشان و نمی‌فهمند.» (بقره، 9)
ↆ برای ادامه متن کلیک کنید.
چگونه به خود نیرنگ می‌زنند؟
مثلا با نبودن ایمان در دل به زبان اظهار ایمان می‌کند تا از آثار دنیوی آن‌که طهارت بدن و نکاح و ارث و... بهره‌مند شود و اگر آخرتی نیز باشد، جزء مؤمنین محسوب شود. یا ریاکاری که عباداتی انجام می‌دهد به خیال این‌که در دنیا نزد مردم آبرومند و در آخرت ثواب داشته باشد و در این رفتار، خود را زیرک و زرنگ و سودمند می‌داند درحالی‌که در این رفتار احمقانه و خیال فاسدش خود را فریب داده است؛ زیرا در عالم دیگر که عالم ظهور حقیقت و کشف باطن است، جز ظلمت کفر و شرک چیزی ندارد؛ زیرا حسنه عمل خالص است که تنها برای خدا باشد و اگر جز خدا را به‌طور استقلال یا تشریک در نظر داشته، جزء گناهانش شمرده می‌شود. در مورد آثار دیگر مادی یعنی زیاد کردن ثروت و رسیدن به جاه و مقام در اثر نیرنگ و ریاکاری، باید دانست اولا دروغ در بیشتر اوقات کشف می‌شود و شخص دروغگو به مراد نمی‌رسد. ثانیا قلوب مردم به دست خداست و تا او نخواهد دل‌های مردم فریبش را نمی‌خورند و تحت تأثیرش قرار نمی‌گیرند.
زیان آخرت و دنیا
اگر مشیت الهی باشد که مردم فریبش را بخورند، باید بداند که این مهلتی که به او داده شده تا به پاره‌ای از خواسته‌هایش برسد خود نیرنگی است از طرف خدای تعالی در برابر نیرنگ او، زیرا خیال می‌کند که این مهلت به نفع او است، درحالی‌که به زیانش تمام می‌شود؛ زیرا نسبت به آخرتش هرچه بیشتر در دنیا مهلت یابد، بیشتر نیرنگ می‌زند و بر ظلمت دلش و استحقاق عقوبتش می‌افزاید، اما نسبت به دنیایش مال و مقامی که در اثر نیرنگش بدان می‌رسد جز عذاب و بلا در همین عالم چیزی دیگر برایش نیست و آنچه را که برای خوشی و راحتی بدست آورده، جز وبال و نکبت چیزی از آن بهره نخواهد داشت و این معنی در برخی ثروتمندان بی‌ایمان روشن است که هرچند ظاهرشان در فراخی و وسعت و راحتی به نظر می‌رسد، ولی در باطن در نهایت فشار و تنگی هستند و همیشه گرفتار مزاحمات و از آتش حرص و حسد و بخل و آزار خود و مزاحمین در سوز و گدازند. از این بیان دانسته شد که مراد از خدعه الهی که جزای خدعه منافقین است همان مهلت دادنشان و رسیدن به آرزوهای فاسدشان است زیرا حقیقت خدعه (نیرنگ) ضرر و شر رساندن به غیر است.# (کتاب قلب سلیم، آیت الله دستغیب، ص67-70)
