یوم المصیبة
مناسبت ها
یوم المصیبة
(به مناسبت هشتم شوال؛ سالروز فاجعه تخریب حرم مطهر ائمه بقیع علیهم السلام)
اشاره: هشتم شوال سالروز هتک حرمت و تخریب قبرستان افلاکى بقیع به دست عمال روسیاه صهیونیزم جهانى در سال 1344 ه. ق (31 فروردین 1305) مى‌باشد که با الهام گرفتن از اسلاف خویش ابرهه‌وار دست به جنایتى هولناک زدند. با گذر یک قرن از این واقعه تلخ و جانکاه، هنوز مصیبت آن بر دل‌ها سنگینى مى‌کند و الحق هشتم شوال، روز مصیبت عزاى جهان اسلام و امت اسلامى است.
کلیدواژه: یوم المصیبة؛ فرقه‌ها؛ عصر ظهور؛ امام زمان؛ جریانات انحرافى؛ فرقه‌هاى ضاله؛ وحدت اسلامى
ↆ برای ادامه متن کلیک کنید.
یوم الهدم، محصول کوته‌فکرى و برداشت انحرافى از شعائر الهى
آنچه که سنگینى مصیبت هتک و تخریب حرم مطهر ائمه بقیع علیهم السلام و بزرگان تاریخ اسلام را مضاعف مى‌کند این است که این رفتار وقیحانه وهابیت در اثر کوته‌فکرى، برداشت انحرافى و قرائت التقاطى و بدعت‌آمیز از دین با استدلالاتى سخیف از قرآن و سنت انجام شده است. البته این مقاله قصد پرداختن به متن التقاطات و استدلالات این فرقه استعمارساخته را ندارد که در منابع تاریخى و کلامى علماى ما، به‌طور مستدل و مکفى به آن پرداخته است- شکر الله مساعیهم-.
اما آنچه مایه توجه و عبرت براى جهان اسلام است، خطر بسیار بزرگ کج‌فهمى و برداشت‌هاى ناصواب از دین و شعائر الهى است که همواره امت اسلامى را تهدید مى‌کند. در صدر اسلام خوارج، جبریه، قدریه، مرجئه، غلات، مغیریه، جارودیه، زیدیه، واقفیه و... هر کدام تشتت و اختلاف در بین مردم ایجاد کردند و مصیبت‌هاى زیادى برای خط اصیل اسلام ناب محمدى صلى‌الله‌علیه‌وآله به بار آوردند.
اشداء بینهم و رُحماء على الکفار!
در زمان متأخر نیز وهابیت، بابیت، بهائیت، دراویش، متصوفه و کسانى‌که شریعت را از طریقت جدا مى‌دانند و به‌جاى تبعیت از حجج الله علیهم صلوات الله به تبعیت از اقطاب روى آورده‌اند، سکولارها و قائلین به جدایى دین از مناسبات اجتماعى، نظریه‌پردازان اسلام‌هاى التقاطى نظیر اسلام رحمانى، تشیّع انگلیسى، مکتب ایرانى، انجمن حجتیه، پلورالیسم دینى و صراط‌هاى مستقیم، اسلام سلفى، سپاه صحابه، اسلام تکفیرى، اسلام طالبانى، داعشى‌گرى و... که تقریباً همگى یک خط شیطانى را دنبال مى‌کنند و ضمن القاء ناکارآمدى و ناتوانى اسلام ناب براى اداره جامعه به‌دنبال نفى آرمان‌هاى مقدس و اصیل تبعیت از ولى فقیه در عصر غیبت، تشکیل نظام اسلامى و زمینه‌سازى ظهور امام زمان عجل الله‌فرجه الشریف، ظلم‌ستیزى، دفاع از مظلوم، سلطه‌ناپذیرى و نفى نظام دوقطبى سلطه‌گر و سلطه‌پذیر، جهاد فى سبیل الله، تقابل با استکبار جهانى، نفى تفکر صهیونیزم و... هستند.
ریشه تمام این فرقه‌ها و تفکرات انحرافى و التقاطى، علاوه بر کوته فکرى و جهل مدعیان آن، شیطنت‌هاى شیطان اکبر و طاغوت اعظم آمریکا و صهیونست‌ها هستند. این‌که امیرالمؤمنین علیه‌السلام مى‌فرمایند: «إِنَّمَا بَدْءُ وُقُوعِ الْفِتَنِ أَهْوَاءٌ تُتَّبَعُ وَ أَحْکَامٌ تُبْتَدَعُ.» (نهج‌البلاغة، خطبه50)؛ تجلى بدعت، همین مدعیان جاهل‌اند و تجسم هواى نفس، آمریکا و اسرائیل!
علامت بارز این تحلیل، عمل معکوس آن‌ها به عبارت مبارکه «أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَینَهُمْ» (محمد: 29) است. این‌ها «بینهم» را یا سلاخى مى‌کنند و یا در برابر آن سکوتِ علامتِ رضا دارند و «کفار» را مى‌پرستند و دریغ از یک تُف که به‌صورت کریه رژیم صهیونیستى انداخته باشد.
ضرورت جریان‌شناسى جهل
باید اعتراف کنیم جهان اسلام تازه دارد به عمق این فرمایش امیرالمؤمنین علیه‌السلام پى مى‌برد که: «الجَهلُ فَسادُ کُلِّ أمْرٍ، أصْلُ کُلِّ شَرٍّ، أدْوَأُ الدّاءِ، مُمِیتُ الأحْیاءِ و مُخَلِّدُ الشَّقاءِ.» (نک: میزان الحکمه، ج2، ص347 -346) - جهل، مایه تباهى همه‌چیز، ریشه همه بدى‌ها و زشتى‌ها، بدترین درد، مایه مرگ زندگان، و علت جاودانى رنج و بدبختى‌ها است-.
ما هرچه به زمان ظهور امام زمان نزدیک‌تر مى‌شویم «إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیداً وَ نَرَاهُ قَرِیباً.» (دعاى عهد)؛ جریان‌شناسى جهل براى‌مان لازم‌تر مى‌شود. چون اصلى‌ترین مشکل امام زمان علیه‌السلام در عصر ظهور، مواجه با همین جریان جهلِ اهلِ تأویل است. «حدیث عجیبى داریم که بسیار جاى تأمل است. مضمون این حدیث این است که وقتى وجود مقدس ولى عصر عجل الله تعالى فرجه الشریف ظهور مى‌فرمایند با مشکلاتى مواجه مى‌شوند که پیغمبر اکرم صلى‌الله‌علیه‌وآله هم آن مشکلات را نداشتند.
روایت این است که امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «وقتى حضرت ظهور مى‌کند با دشوارى‌هایى از جانب مردم مواجه مى‌شود که پیامبر خدا صلى‌الله‌علیه‌وآله از مردم جاهلیت، این سختى‌ها را نکشیده است.» (إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ اِسْتَقْبَلَ مِنْ جَهْلِ اَلنَّاسِ أَشَدَّ مِمَّا اِسْتَقْبَلَهُ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ مِنْ جُهَّالِ اَلْجَاهِلِیةِ.) حضرت در بیان این نکته مى فرمایند: «وقتى پیغمبر اکرم صلى‌الله‌علیه‌وآله مبعوث شد، با مردمى مواجه شد که کارشان پرستش سنگ‌ها و چوب‌ها و... بود، پیغمبر اکرم صلى‌الله‌علیه‌وآله براى آن‌که اثبات کند کار آن‌ها غلط است، در مقام بحث و استدلال، دشوارى نداشت. چون آن‌ها در مقابل حضرت دلیل و منطقى نداشتند که بیان کنند. اما وقتى امام دوازدهم ظهورفرمایند با مردمى مواجه مى‌شود که این‌ها خودشان را مفسر قرآن دانسته و هر کدام معنایى براى قرآن بیان‌کنند و با آن معناى خود ساخته‌شان علیه امام احتجاج مى‌کنند. مى‌گویند ما قرآن‌را بهتر از تو مى‌فهمیم و قرائت ما از قرائت تو بهتر است.» (إِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ أَتَى اَلنَّاسَ وَ هُمْ یعْبُدُونَ اَلْحِجَارَةَ وَ اَلصُّخُورَ وَ اَلْعِیدَانَ وَ اَلْخُشُبَ اَلْمَنْحُوتَةَ وَ إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَتَى اَلنَّاسَ وَ کُلُّهُمْ یتَأَوَّلُ عَلَیهِ کِتَابَ اَللَّهِ یحْتَجُّ عَلَیهِ بِهِ. (الغیبة للنعمانى، ج1، ص296)).
وقتى حضرت ظهور مى‌کنند جریان جهل و تأویل، علیه ایشان بحث مى‌کنند و مستندشان هم فهم خودشان از قرآن است. مى‌گویند: ما از قرآن این‌را مى‌فهمیم و این غیر از چیزى است که تو مى‌گویى. تو اشتباه مى‌گویى و حرف ما درست است. آنان با قرآن مکتوب علیه قرآن ناطق احتجاج مى‌کنند. وقتى حضرت به آن‌ها مى‌فرماید: این‌که شماگویید معنى قرآن نیست، مى‌گویند: خوب! قرائت ما این است. مى‌گویند: قرائت تو براى خودت خوب است، فهمت را مطلق نکن، ما هم فهم داریم! (یتَأَوَّلُ عَلَیهِ کِتَابَ اَللَّهِ یحْتَجُّ عَلَیهِ بِهِ).
به این منطق چه جوابى باید داد؟ در فتنه اختلاف قرائت‌ها، راه بحث مسدود مى‌شود و نمى‌توان گفت حق و باطلى وجود دارد. مى‌گویند این مطابق قرائت شما حق است، اما قرائت ما برعکس است. در همین جمهورى اسلامى، جریانى نام بدترین فسادها را اصلاح مى‌گذارند و مى‌گویند قرائت ما از اصلاح، این است. قرائت ما از اصلاح این است که اسلام باید حذف شود، ولایت فقیه باید حذف شود! شما با چه دلیلى مى‌توانید اثبات کنید که این اصلاح نیست؟ مى‌گویند: به قرائت ما اصلاح همین است!» (نک: کتاب «در پرتو آذرخش»، مرحوم آیت الله مصباح یزدى)
رسالت انقلاب اسلامى در تقابل با جریان جهل و تأویل
این‌که امام صادق علیه‌السلام دارند هشدار مى‌دهند آزارى که قائم ما به هنگام قیام خویش از جاهلان آخرالزمان می‌بیند شدیدتر است از آزارى که پیامبر صلى‌الله‌علیه‌وآله از مردم در عصر جاهلیت اول دیده‌اند، آیا براى ما مسؤولیت‌آور نیست؟ به‌خصوص این‌که وجود نازنین امام زمان علیه‌السلام فرمودند: «قَدْ آذانا جُهَلاءُ الشّیعَةِ وَ حُمَقاؤُهُمْ، وَمَنْ دینُهُ جِناحُ الْبَعُوضَةِ اَرْجَحُ مِنْهُ.» (الاحتجاج، ج2، ص289)
انقلاب اسلامى به تصریح امام خمینى رضوان‌الله‌علیه «انقلاب ما محدود به ایران نیست. انقلاب مردم ایران نقطه شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به پرچمدارى حضرت حجت -ارواحنا فداه - است.» (02/01/1368). وقتى انقلاب اسلامى، نهضت زمینه‌ساز ظهور است بنابراین باید براى کمک به حضرت تا مى‌تواند از توان جریان جهل و تأویل عصر جاهلیت ثانى بکاهد و آن‌را از بین ببرد؛ به همین جهت راهبرد کلان انقلاب اسلامى، راهبرد وحدت اسلامى است.
فهرست سیاست‌هاى وحدت‌محور جمهورى اسلامى در منطقه
در نگاه امامین انقلاب، عامل بسیار مهمى که جهان اسلام را در برابر جریانات انحرافى و فرقه‌هاى ضاله واکسینه و کیان اسلام را صیانت مى‌کند، حفظ اتحاد و انسجام اسلامى است و از همین روى، این مسأله از دغدغه‌هاى امامین انقلاب بوده و هست. اقداماتى نظیر ابتکار برگزارى کنفرانس وحدت اسلامى، تقویت و گسترش رویکردهاى تقریـبى، ابتکار نام‌گذارى هفته وحدت، آئین توحیدى برائت از مشرکین در حج، فتوا به حرمت اهانت به بزرگان تاریخ اسلام، دفاع تمام عیار از آرمان فلسطین و قدس، دفاع از امت اسلامى در مقابل خشونت و کشتار جریانات تکفیرى، حمایت از نهضت‌هاى بیدارى اسلامى، نفى رسمى تشیع انگلیسى و وهابیت آمریکایى، راهبرى جبهه مقاومت، نظریه‌پردازى مکتب شهید قاسم سلیمانى، تلاش در جهت الگوسازى از انقلاب اسلامى براى سایر امت‌هاى مستضعف، و در یک کلام ایجاد گفتمان اسلام ناب محمدى صلى‌الله‌علیه‌وآله در مقابل اسلام آمریکایى همه و همه سر فصل‌هاى فعالیت‌هاى نظام مقدس جمهورى اسلامى براى حفظ و انسجام امت اسلامى و زمینه‌سازى ظهور است.#
