یک کلمه مى‌نویسد یک ملت قیام مى‌کند
یک کلمه مى‌نویسد
یک ملت قیام مى‌کند
به مناسبت سالروز لغو امتیاز تنباکو در پى فتواى آیت‌الله مجاهد، میرزا محمدحسن شیرازى
امام خمینی(ره): قریب صد سال سابق، پیرمردى در یکى از دهات عراق - سامره - وقتى دید ایران در معرض فشار خارجى‌ها هست و آن قرارداد ننگین را در آن زمان بسته بودند، این پیرمرد که در کنج یک ده بود، یک سطر نوشت و همه قواى خارج و داخل نتوانستند در مقابل این یک سطر استقامت کنند. آن، مرحوم میرزاى بزرگ‌قدس سره بود که در سامره تنباکو را تحریم کرد، براى این‌که تقریبا ایران را به واسطه قرارداد تنباکو در اسارت گرفته بودند و ایشان یک سطر نوشت که «تنباکو حرام است». (در این موقع) حتى بستگان خود آن جائر و حرمسراى خود آن جائر هم به آن فتوا ترتیب اثر دادند و قلیان‌ها را شکستند و در بعضى جاها تنباکوهایى که قیمت زیاد داشت، (به) میدان آوردند و آتش زدند و آن قرارداد را شکست دادند و (آن) قرارداد لغو شد. اینها یک همچو چیزى را دیدند که یک روحانىِ پیرمرد در کنج یک دهى از دهات عراق، یک کلمه مى‌نویسد و یک ملت قیام مى‌کند و قراردادى (را) که ما بین شاه جائر و انگلیس‌ها بود، به هم مى‌زند.(صحیفه نور، ج 13، صص 175 - 176)
ↆ برای ادامه متن کلیک کنید.
امام خامنه‌ای(مدظله‌العالی): ارتباط با مردم، یک ارتباط دوجانبه و تنگاتنگ است؛ مردم به روحانى مى‌رسند، روحانى به مردم مى‌رسد. رسیدگى روحانى به مردم هم فقط مسأله‌گویى نیست، در حالى که در بین ما این‌طورى جا افتاده است. روحانى گره‌گشایى مى‌کند، مشورت فکرى مى‌دهد و حل و فصل خصومتها و اختلافات را مى‌کند، الان هم همین‌طور است. مى‌نشیند، حرف مى‌زند، نصیحت مى‌کند و دل به دل مردم مى‌دهد. لذا هر جایى هم که منصوبان ما در مشاغل گوناگون هستند و رفقا و طلبه‌ها و فضلایى را مى‌فرستیم، سفارش من به آنها این است، مثلاً در مورد دانشگاه مى‌گویم در دانشگاه آن‌طور رفتار کنید که گویا در مسجد پیشنمازید، با مردم مى‌نشینید حرف مى‌زنید، سؤال مى‌کنند، جواب مى‌دهید، گله‌گزارى دارند، مشکل دارند، مشکل روحى دارند، مشکل فکرى دارند، یعنى همدلى با مردم. همین خصوصیت - با مردم بودن - باعث شده است که در تحولات عظیم اجتماعى کشور ما - که مهمترین کشور شیعه دنیا است - روحانیت پیشقدم باشد. شما ببینید کدام تحول بزرگ و اساسى - سیاسى محض - در کشور انجام گرفته است که در آن روحانیت در صف مقدم نباشد؛ از ایستادگى در مقابل دست‌اندازى اقتصادى خارجیها - (که) مظهرش ماجراى تنباکو و «قرارداد رژى» در زمان میرزاى شیرازى بود، نمونه، دیگرش در قرارداد «رویتر» بود که باز آنجا روحانیون مخالفت کردند، نمونه دیگرش در شروع مشروطیت بود که روحانیون پیشقدم بودند، از نجف تا ادامه روحانیت در همه بلاد و اگر روحانیون نبودند، امکان نداشت استبداد سلطنتى قاجارى از بین برود - تا قضایاى بعد از مشروطیت که مخالفتهاى گوناگونى مى‌شد. وقتى هم که عوامل روسها و بقیه دست‌اندازهاى سیاسى در شهرها اخلال مى‌کردند، باز روحانیون همه‌جا پیشقدم، حفظکننده و مهارکننده بودند....(17/8/1385)
