نفاق با مردم و دولت‌ها
یک نفس موعظه
نفاق با مردم و دولت‌ها
نفاق با مردم
از بیمارى‌هاى روانى که اکثر مردم امروز را آلوده ساخته، نفاق با یکدیگر است که در اثر غلبه مادیگرى و فراموش کردن مقام انسانیت و بى‌ایمانى به خدا و بى‌خبرى از سراى جاودان، این خوى شیطانى در دل‌ها رسوخ یافته و همه به آن عادت کرده‌اند و چه رنج‌ها که به واسطه این خوى پلید از یکدیگر مى‌برند و چه سختى‌ها و ناراحتى‌ها که مى‌بینند. زندگى انسانى که باید با انس و الفت باشد به وحشت و نفرت از یکدیگر مبدل شده است. اجتماع بشرى که باید با همکارى و دوستى با یکدیگر باشد به عکس شده، همه با تنافر و تضاد و رقابت نابجا و وحشت از یکدیگر به‌سر مى‌برند و در برخورد با یکدیگر مانند برخورد چهارپایان بلکه درندگان در مقام شکار یکدیگر و نیرنگ زدن و ربودن مال هم هستند و به مانند شیاطین، در ظاهر اظهار موافقت و در باطن درصدد زیان یکدیگرند.
صدق و صفا از بین رفته و به جایش دروغ و خیانت و نقض عهد جایگزین شده است؛ چنان حس خودخواهى بر افراد غالب شده که هرکس راحتى خود و زحمت دیگرى را مى‌خواهد، ثروتمندى خود و تهیدستى دیگران را مى‌طلبد و آبروى خود و بى‌آبروئى دیگران را مى‌جوید. نفاق‌هاى فردى یعنى نفاق زن و شوهر، پدر و فرزند، برادر و خواهر، رحم با رحم، همسایه با همسایه، فروشنده با خریدار، استاد با شاگرد و... بسیار فراگیر شده، به‌طورى‌که حسن ظن و اعتماد به یکدیگر که اساس زندگى بشرى است از بین رفته و هر فردى از نفاق دیگرى رنج‌ها مى‌برد، چنان‌چه دیگرى هم از نفاق او در شکنجه است و اگر اندکى از اهل ایمان یافت شوند که اهل نفاق نیستند و دیگران از آن‌ها در رنج و ناراحتى نباشند؛ خود آن بیچارگان گرفتار شکنجه اهل نفاق هستند.
ↆ برای ادامه متن کلیک کنید.
نفاق در دولت‌ها
جاى تأسف است که امروز دول بزرگ، خود را پرچمدار بشریت و طرفدار عدالت معرفى مى‌کنند و کشورهاى کوچک را مجبور به پیروى خود مى‌نمایند، از آن طرف براى حفظ کیان خود و پر نمودن خزینه‌هاى خویش آتش جنگ را در کشورهاى کوچک روشن مى‌کنند و اسلحه‌هاى زیادى خود را به آن‌ها مى‌فروشند و در ظاهر اظهار دوستى و موافقت با کشورى مى‌کنند و در باطن در مقام دوشیدن و ربودن ثروت و بارکشى از آن هستند. عهد مى‌کنند ولى به وفاى آن پاى‌بند نیستند و اسم این نفاق را سیاست مى‌گذارند. این است نمونه‌اى از نفاق اجتماعات کنونى بشرى. پس بر هر فردى لازم است نخست بیمارى نفاق خود را علاج و دلش را از ریشه‌هاى این شجره خبیثه خالى کند و به نور صدق و صفا و اخلاص روشن سازد و بعد تا آن‌جا که مى‌تواند در اصلاح دیگران بکوشد و زیان‌هاى دنیوى و اخروى نفاق را گوشزد نماید.#
(قلب سلیم، آیت الله دستغیب، ص75-76)
