دوقطبی‌سازی؛
اهداف و پیامدهای آن (1) و (2)
30 دقیقه (زمان تخمینی مطالعه این متن)
اشاره: ذات انتخابات مبتنی بر رقابت سیاسی شکل می‌گیرد. انتخابات نوعی بازاریابی سیاسی و میدان ارائه آراء و نظرات مختلف به افکار عمومی است. در این بازار سیاسی، آن کالایی که برای مشتریان جذاب‌تر باشد، با اقبال عمومی بیشتری مواجه خواهد شد. به همین جهت جریان‌هایی که وارد رقابت‌های انتخاباتی(بازاریابی سیاسی) می‌شوند، برای پیروزی در انتخابات، شگردهای مختلف تبلیغاتی و عملیات روانی بهره می‌گیرند که یکی از این شگردهای پرکاربرد در انتخابات، "دوقطبی‌سازی" است.
در توضیح معنای دوقطبی‌سازی باید خاطرنشان کرد که رقابت‌های انتخاباتی در یک نگاه کلی از دو الگوی اثباتی و نفی‌ای پیروی می‌کند. در الگوی اثباتی، نامزد انتخاباتی تلاش دارد با ارائه برنامه‌های خود برای اداره کشور و آرای مردم را به سوی خود جلب کند، اما در الگوی نفی‌ای به جای ارائه برنامه، تلاش می‌کند تا با نقد و نفی و تخریب رقیب، از ریخته شدن آراء در سبد رأی رقیب جلوگیری کند. الگوی نفی‌ای معمولاً توسط جریان‌های سیاسی‌ای مورد استفاده گسترده قرار می‌گیرد که برنامه مشخصی برای اداره کشور ندارند یا امید ندارند که برنامه آنها با استقبال عمومی مواجه شود. این جریان‌ها در بازاریابی سیاسی(رقابت‌های انتخاباتی) موفقیت خود را در گرو اولویت دادن به الگوی نفی‌ای می‌بینند و بخش عمده تبلیغات خود را بر این اساس این عملیات روانی شکل می‌دهند. یکی از مهم‌ترین شگردها و تاکتیک‌ها پُرکاربرد در الگوی نفی‌ای، «دوقطبی‌سازی» است. در دوقطبی‌سازی، موفقیت یک جریان یا نامزد انتخاباتی عمدتا در گرو رقیب هراسی قرار می‌گیرد.
کلیدواژه: دوقطبی‌سازی؛ گفتمان انقلاب؛ مواجهه با چالش‌ها؛ دوگانه‌ی سازش و مقاومت؛ اسلام حداقلی؛ اسلام حداکثری؛ قدرت آمریکا
ↆ برای ادامه متن کلیک کنید.
