انواع شرک
یک نفس موعظه
انواع شرک
معناى شرک اهل کـتاب
ابو بصیر مى‌گوید از حضرت صادق(ع) از معنى قول خداوند پرسیدم که مى‌فرماید: «یهود و نصارى دانشمندان و عابدان خود را در برابر خداوند پروردگار خود گرفت (31 سوره توبه) در پاسخ فرمود: «به خدا این دانشمندان و عابدان آن‌ها را به پرستش خودشان دعوت نکردند و اگر هم مى‌خواندند، آن‌ها نمى‌پذیرفتند؛ ولى به نظر خودشان حرام خدا را براى آنان حلال و حلال خدا را براى آن‌ها حرام کردند و آن‌ها ندانسته و نفهمیده، ایشان را از این‌راه پرستش کردند و نیز فرمود: «کسى‌که اطاعت کند امر کسى را در معصیت پروردگار، پس او را پرستیده است.» (کافى-باب الشرک)
ↆ برای ادامه متن کلیک کنید.
پیروى علماى باطل نیز شرک است
و نیز مانند بعضى فِرَق اسلام که اطاعت علماى خود را در بیان احکام الهى و تعیین حلال و حرام واجب مى‌دانند، با این‌که ایشان از روى میل شخصى خود حلال و حرام را تعیین مى‌کنند. از ابوحنیفه نقل شده که مى‌گفته است: رسول خدا(ص) در این مورد چنین فرموده و من (برخلاف او) چنین مى‌گویم. پس این‌ها هم علماى خود را ربّ خود گرفته و در لزوم اطاعت شریک خداوند عالم قرار داده‌اند.
مرجع شیعه باید هواى نفس نداشته باشد
اگر پرسیده شود شیعه اثنى‌عشرى هم چنین‌اند، یعنى اطاعت علماى خود را لازم و تقلید از آن‌ها را در تعیین احکام الهى واجب مى‌دانند، پاسخ این است که امامیه تقلید نمى‌کنند، مگر از فقیهى که از هواى نفس خالى باشد و هر حکمى که بیان مى‌کند مستند به قرآن مجید و اخبار ائمه معصومین علیهم السّلام باشد. به‌علاوه اطاعت از او هم مستند به اطاعت از خدا و پیغمبر و امام است به این بیان: چون خداوند اطاعت اولوالامر را که ائمه دوازده‌گانه‌اند واجب فرموده و آن‌ها هم در مثل زمان ما اطاعت از فقیه عادل را امر فرموده‌اند، پس اطاعت از او اطاعت از امام(ع) و پیغمبر(ص) است و اطاعت ایشان هم اطاعت خدا است و نیز تذکر داده شد که فرمانبردارى زن از شوهر و فرزند از پدر و مادر، چون به امر خداوند است، شرک در اطاعت نیست؛ بلکه عین اطاعت از خداوند است.
شرک در مقام پرستش
شرک در مقام پرستش و بندگى خداوند که ممکن است اهل کتاب و مسلمانان به آن مبتلا شوند مانند نصارى که مسیح(ص) را مى‌پرستند به اعتقاد این‌که پسر خدا، بلکه عین خداست و مانند غلات که على(ع) را مى‌پرستند به اعتقاد این‌که در شئون الوهیت شریک خداوند است و مانند بعض صوفیه که مرشد خود را مى‌پرستند به‌خیال این‌که با خداوند متحد است یا خداوند در او حلول کرده است و نیز مانند ریاء در عبادت است به شرحى که گذشت.#
(کتاب قلب سلیم، آیت الله دستغیب، ص93-94)
