مضطرین به امام زمان(ع)، واصل به ایشان‌اند

مضطرین به امام زمان^(ع)،
واصل به ایشان‌اند

 

(رسالتی مهدوی در سال مُزیّن به دو نیمه شعبان(2))

 

 

 

10 دقیقه (زمان تخمینی مطالعه این متن)

 

اشاره: یکی از عناوینی که در مجامع حدیثی ما مورد توجه قرار گرفته و مرحوم کلینی در ابتدای کتاب الحجة، بابی باز کردند درباره «بَابُ الِاضْطِرَارِ إِلَى الْحُجَّة»(الکافی، ج1، ص168) یعنی ما به حجت الهی مُضطرّ هستیم. اضطرار یعنی نیاز انحصاری. مثل اکسیژن که نیازمندی ما به آن انحصاری است، یعنی به اکسیژن شدیدا نیازمندیم، اولا؛ و چیزی هم نمی‌تواند جایگزین آن باشد، ثانیا. «مضطر» کسی است که دستش از همه جا کوتاه است. مانند کسی که در کشتی، گرفتار طوفان و در حال غرق شدن است و کاری از دستش برنمی‌آید، این شخص مضطر است. اضطرار اگر همراه با اخلاص باشد همه حجاب‌ها را کنار می‌زند. «فَإِذَا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ»(عنکبوت: 65) یعنی کاملا تسلیم خداوند می‌شود: «إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ»(آل‌عمران: 19) تا ما به اسباب و وسائل تکیه می‌کنیم مضطر نمی‌شویم.

       کلیدواژه: امام زمان؛ رسالتی مهدوی؛ دعای عرفه؛ اضطرار

ↆ برای ادامه متن کلیک کنید.

رسالتی مهدوی در سال مزین به دو نیمه شعبان‌

رسالتی مهدوی
در سال مزین به دو نیمه شعبان‌

 

10 دقیقه (زمان تخمینی مطالعه این متن)

 

 

         کلیدواژه: دو نیمه شعبان‌؛ رسالتی مهدوی؛ هدایت؛ امام زمان؛ یوسف؛ معارف مهدوی

 

جایگاه موضوع مهدویت‌

میزان اهمیت هر چیز، متناظر نیازی است که توسط آن چیز تأمین می‌شود. هرچه نیاز، اصلیتر، تأمین‌کننده آن نیاز مهم‌تر و ضروری تر. حال سؤال اینجاست: اصلی‌ترین نیاز ما چیست؟ ساده‌ترین جواب به این سؤال، تنها دعای واجب عالَم است. تمام دعاها، مستحب است و تنها دعای «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ» واجب است و باید روزانه ده مرتبه آن‌را تکرار کرد، سرّ این ده مرتبه هم اصرار، پافشاری و اضطرار ما به نعمت «هدایت» است. پس اصلی‌ترین نیاز ما، «هدایت» است.

اما باید توجه داشت که اولا، هدایت،هادی می‌خواهد (وَلِکُلِّ قَوْمٍ هَادٍ (رعد: 7)) ثانیا، هدایت، مقصد می‌خواهد (إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ یهْدِی لِلَّتِی هِی أَقْوَمُ (اسراء: 9)... یهْدِی إِلَی الْإِمَامِ [الْوَلَایةِ] (العیاشی، ج‌2، ص‌283 -282)). بنابراین اصلی‌ترین و ضروری‌ترین نیاز ما، امام زمان عجل الله فرجه الشریف است. به همین جهت امام صادق ^{علیه السلام} فرمودند: حتی اگر یک شب را بدون شناخت امام بگذرانیم، به مرگ جاهلی مُرده‌ایم. «مَنْ بَاتَ لَیلَةً لَا یعْرِفُ فِیهَا إِمَامَهُ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیةً.» (الغیبة للنعمانی، ج‌1، ص‌127) به همین جهت پرداختن به موضوع امام زمان عجل الله فرجه الشریف، در حقیقت اهتمام به حیاتی‌ترین نیاز بشری است. سرّ این‌که در زیارت حضرت می‌خوانیم: «السَّلَامُ عَلَیکَ یا سَبِیلَ اللَّهِ الَّذِی مَنْ سَلَکَ غَیرَهُ هَلَکَ.» (البلد الأمین، ج‌1، ص‌285) این است که بدانیم بشریت چندین راه نجات ندارد، بشریت تنها و تنها یک راه نجات و یک راه حلّ برای همه مشکلاتش دارد و آن، وجود مبارک حضرت ولی‌عصر عجل الله فرجه الشریف است. وجود نازنین حضرت به‌مثابه هوا و اکسیژن است، که نه تنها با آن در ارتباطیم، و نه تنها به آن احتیاج داریم، بلکه به آن اضطرار داریم. از یک منظر، غایت حرکت ما این است که «اضطرار به حضرت را بفهمیم و بفهمانیم».

ↆ برای ادامه متن کلیک کنید.